ตะวันลับขอบฟ้า ณ ชายคาแห่งอาราม
เมื่อพระจันทร์ลา ณ ขอบฟ้าตะวันก็เรือง
ความมืดมิดแห่งอวิชชา
บดบังสายตามิให้รู้เห็นตามเป็นจริง
ใช้ปัญญาเป็นแสงไฟส่องทุกสิ่ง
แล้ว
ความเป็นจริงก็กลับคืน
ณ ลานธรรม
คือลานที่ทำเพื่อให้มีธรรมบนลาน
รองรับนักปฏิบัติธรรม
เพื่อทำธรรมให้ปรากฏมี ณ พื้นที่แห่งลานใจ
หลวงพ่อพระสิงห์
พระประธาน ณ ลานธรรม
งามจริง คือ งามธรรม
มิใช่งามล้ำ เพราะเสแสร้ง
ปราการสู่ลานธรรม
หินปู่ตา
คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นหน้าคน
ความกล้าที่ถูกท้าทาย
จุดชมตะวันตกดิน
หรือแม้แต่พระจันทร์เยี่ยมหล้า
ต้องอาศัยความกล้า
ณ จุดนี้
โอบอุ้ม หรือ แทรกแซง
:
เมื่อความแข็งแกร่งแห่งหินกล้า
ถูกรากอ่อนแห่งพฤกษา
เข้าชอนไช
