วันศุกร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ใครฉี่ข้างกำแพง

ใครได้มาสัมผัสอินเดียคงทราบกันดีว่า มีคุณผู้ชายในอินเดียจำนวนมากแสดงพฤติกรรมที่รับไม่ได้หลายอย่าง อาทิ การถ่มน้ำลาย (รวมทั้งน้ำหมาก) ไปทั่ว และการฉี่ไม่เลือกที่ เรียกว่าปวดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ปรี่เข้าข้างทางเมื่อนั้นเลยทันที ทำให้ที่สาธารณะที่เราเดินผ่านหลายแห่งส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่ว

พฤติกรรมดังกล่าวอาจเรียกได้ว่าเป็นวัฒนธรรมของผู้ชายอินเดียเลยก็ว่าได้ ที่สามารถฉี่ได้ทุกที่ไม่มีอาย ไม่ว่าจะเป็นฟุตบาทข้างทาง ริมถนน กำแพง บางทีขับรถอยู่ดีๆ ก็จอดเข้าข้างทางโดยทันทีซะอย่างนั้นเพื่อไปฉี่นั่นเอง บางครั้งก็ยืนเรียงแถวฉี่เป็นเพื่อนกันไปคุยกันไปซะอีก

ในเวลาโดยสารรถบัสทางไกลเหมือนกัน ถ้าเป็นบ้านเราแวะจอดที่สถานีรถโดยสารหรือปั้มน้ำมันก็ลงไปฉี่กันได้ แต่ที่อินเดียอย่าหวังจะเจอห้องน้ำดีๆ แถมการเดินทางไปแต่ละที่ไม่ใช่ใกล้ๆ เลย ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง แต่คนที่นี่เขาไม่ค่อยเดือดร้อนเรื่องห้องน้ำกันอาจเพราะความเคยชิน บางทีรถก็จอดให้กลางทางซะเฉยๆ เพื่อให้ลงไปฉี่กัน และเวลาฉี่ก็ไม่ไปที่ลับหูลับตา แค่หันหลังให้รถก็ฉี่กันได้แล้ว ผู้ชายไทยแรกๆ ก็ไม่กล้า แต่เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม ระวังจะติดนิสัยไปทำที่บ้านเราไม่ได้นะอย่างนี้

ด้วยลักษณะนิสัยดังกล่าวนี้ทำให้ภาพลักษณ์ของอินเดียไม่ค่อยดีเท่าไหร่ในสายตาโลก แม้ว่าทางการจะได้สร้างส้วมสาธารณะไว้ให้โดดเด่นตามริมถนนหลายแห่ง แต่ก็ยังไม่อาจทำให้ประชาชนชายส่วนใหญ่ละเลิกนิสัยนี้ได้ จึงได้มีการรณรงค์เพื่อให้เลิกนิสัยนี้ขึ้น เอามาเปรียบเทียบกับพฤติกรรมของสุนัขซะเลย

แต่สงสัยจะใช้เวลาอีกนาน เพราะเป็นนิสัยโดยดั้งเดิมที่กำจัดกันยากสักหน่อย โดยเฉพาะผู้ชายอินเดียที่ค่อนข้างมีอีโก้สูง เรามักพูดกันเล่นๆ เสมอว่า “ทำอะไรตามใจคือ ไทยแท้” แต่พอมาเห็นที่อินเดียคงต้องบอกว่า “ทำอะไรตามใจได้ทุกที่ นี่แหล่ะอินเดียนแท้ๆ นะนาย”

บทความ